Βιοηθική

 

Σχετικά άρθρα

Έρωτας

Ζωή

Συγχώρηση

Ετερότητα

5η Ενότητα videos

Άρθρο από ηλεκτρονική εφημερίδα

Παρένθετη μητρότητα: Από 50.000 έως 70.000 ευρώ ζητούν οι «δανεικές» μητέρες

Όλο και πιο πολλές Ελληνίδες καταφεύγουν στη λύση της παρένθετης κύησης -Αυξάνονται όμως και τα προβλήματα λόγω των νομοθετικών κενών- Επιβάλλονται πρόστιμα σε μονάδες Ιατρικής Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής

Η δίψα και το όνειρο για ένα παιδί έχει αναβαθμίσει αισθητά και στη χώρα μας τον θεσμό της παρένθετης μητρότητας και συνεχώς όλο και περισσότερα ζευγάρια εξοικειώνονται με την ιδέα, σπάνε τα ταμπού, ξεπερνούν τους κοινωνικούς φραγμούς από τους οποίους διακατέχονται και αναζητούν «δανεικές» μητέρες.

Παράλληλα, όμως, όσο ανεβαίνουν οι στροφές στο όχημα της τεκνοποίησης μέσω της παρένθετης μητρότητας, τόσο εμφανίζονται στην πράξη προβλήματα.

Όμως παντελή πεισματική αδιαφορία, ανεξαρτήτως του αν είναι εσκεμμένη ή όχι, έχουν επιδείξει όλες οι Κυβερνήσεις των τελευταίων 11 ετών, καθώς δεν έχουν εκδώσει τα προβλεπόμενα αναγκαία νομοθετήματα (Προεδρικό Διάταγμα και υπουργική απόφαση) για τις προϋποθέσεις λειτουργίας των μονάδων Ιατρικής Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής και των Τραπεζών Κρυοσυντήρησης.

Όλα αυτά δεν αποκλείουν, πίσω από το ευαίσθητο αυτό ζήτημα, να κρύβεται ένας ολόκληρος μηχανισμός που διευκολύνει τα ανδρόγυνα για την υλοποίηση του ονείρου τους, καθώς η αναζήτηση δανεικής μητέρας δεν είναι και τόσο εύκολο πράγμα.

Δεν είναι λίγες οι φορές που στην αναζήτηση αυτή συμμετέχουν και οι ίδιοι οι γιατροί οι οποίοι αναλαμβάνουν την υλοποίηση των ονείρων των ζευγαριών που αντιμετωπίζουν προβλήματα τεκνοποίησης και κάνουν τα πάντα προκειμένου να ακούσουν ένα κλάμα μωρού μέσα στο σπίτι.

Ούτε όμως απαγορεύει σε νέες κοπέλες, κατά κανόνα, να προσφέρουν-δανείζουν το σώμα τους για να κυοφορήσουν ξένο έμβρυο, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσουν ένα καλό εισόδημα, το οποίο κυμαίνεται από 50.000 έως 70.000 ευρώ.

Την ίδια στιγμή η ασάφεια και το κοντόφθαλμο του Έλληνα νομοθέτη, στο κεφαλαίο που λέγεται παρένθετη μητρότητα, οι παρεμβάσεις της Δικαιοσύνης, η οικονομική αρνητική εικόνα των τελευταίων ετών, δημιουργεί μια αλυσίδα συγκυριών και προβλημάτων.

Όλη αυτή η κατάσταση οδηγεί την Εθνική Αρχή Ιατρικής Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής, που είναι η καθ’ ύλην αρμόδια για τα θέματα αυτά, να επιβάλλει πρόστιμα σε μονάδες εμβρυομεταφοράς οι οποίες δεν τηρούν πιστά τον νόμο.

Πρόσφατα η εν λόγω Αρχή επέβαλε πρόστιμο 17.500 ευρώ σε ιδιωτική μονάδα υποβοηθούμενης αναπαραγωγής της Αττικής. Το πρόστιμο επιβλήθηκε πολυμερισμένα, δηλαδή για διάφορες παραβάσεις της νομοθεσίας που αφορά την ιατρικά υποβοηθούμενη ανθρώπινη αναπαραγωγή (νόμος 3305/2005).

Η Αρχή τονίζει ότι, κανονικά, οι παραβάσεις της εν λόγω μονάδας επισύρουν τις κυρώσεις της προσωρινής ανάκλησης της άδειας λειτουργίας της. Επειδή όμως από το 2005 δεν έχει εκδοθεί το προβλεπόμενο Προεδρικό Διάταγμα και η σχετική υπουργική απόφαση για τους όρους ίδρυσης και λειτουργίας των μονάδων Ιατρικής Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής και των Τραπεζών Κρυοσυντήρησης, επέβαλε χρηματικά πρόστιμα.

Μία από τις αιτίες επιβολής του προστίμου ήταν ότι δύο δότριες ωαρίων ήταν ηλικίας μεγαλύτερης των 35 ετών, χωρίς να δικαιολογείται ο λόγος υπέρβασης του ορίου αυτού. Η νομοθεσία προβλέπει ότι η δότρια πρέπει να μην έχει συμπληρώσει το 35ο έτος της ηλικίας της. Το ηλικιακό αυτό όριο μπορεί να φτάσει στο 40ό έτος, όταν συντρέχει σπουδαίος λόγος και ύστερα από άδεια της Αρχής.

Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο επιβλήθηκε το πρόστιμο ήταν ότι η ηλικία της υποβοηθούμενης γυναίκας ήταν –σύμφωνα με την αστυνομική της ταυτότητα– πάνω από την επιτρεπόμενη, που είναι το 50ό έτος.

Επίσης επιβλήθηκε επειδή η επίμαχη μονάδα δεν τηρούσε αρχείο κρυοσυντηρημένων ωαρίων και εμβρύων, έτσι ώστε να είναι δυνατή η εξέταση της ιχνηλασιμότητας των ωραρίων που χρησιμοποιούνται στις λήπτριες.

Ένας ακόμη λόγος επιβολής του προστίμου ήταν ότι μία δότρια δεν είχε συναινέσει στη δωρεά ωαρίων.

Ο τελευταίος λόγος επιβολής του προστίμου ήταν ότι μετά από ωοληψία 7 ωαρίων, εκ των οποίων τα 5 ήταν ώριμα και γονιμοποιήθηκαν με το σπέρμα του συζύγου, τα τρία εξ αυτών ήταν κατάλληλα για εμβρυομεταφορά και τα δύο μεταφέρθηκαν στη μήτρα, ενώ ένα γονιμοποιημένο ωάριο κρυοσυντηρήθηκε σύμφωνα με την επιθυμία του ζευγαριού.

Το κρυοσυντηρηθέν έμβρυο μπορεί να αποθηκευθεί για 5 χρόνια και, εάν το ζευγάρι δεν το χρησιμοποιήσει, μπορεί η μονάδα να το διαθέσει. Όμως, παρά το γεγονός ότι δεν είχε παρέλθει η πενταετία, αυτό διατέθηκε.

Η ιδιωτική αυτή μονάδα της Αττικής προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητώντας την ακύρωση του προστίμου. Μεταξύ των άλλων υποστηρίζει ότι υπάρχει κενό νόμου στο καθεστώς της εμβρυομεταφοράς, ενώ ως προς τα όρια ηλικίας υπάρχει σύγκρουση μεταξύ του νόμου 3305/2005 και του Αστικού Κώδικα, που χρήζει ερμηνείας.

Η παρένθετη μητρότητα

Παρένθετη μητρότητα είναι η μεταφορά γονιμοποιημένων ωαρίων στο σώμα άλλης γυναίκας και η κυοφορία από τη γυναίκα αυτή, η οποία και γεννά το παιδί.

Στη χώρα μας ο θεσμός της παρένθετης μητέρας εφαρμόζεται από το 2002.

Πριν ξεκινήσει η οποία διαδικασία, πρέπει να προηγηθεί δικαστική απόφαση, η οποία θα χορηγεί άδεια παρένθετης κύησης. Προϋπόθεση για τη χορήγηση της άδειας είναι να έχει προηγηθεί αίτηση της γυναίκας που επιθυμεί μέσω παρένθετης μητέρας να αποκτήσει παιδί.

Επίσης, πρέπει να υπάρχει έγγραφη και χωρίς αντάλλαγμα συμφωνία των δύο γυναικών και τα γονιμοποιημένα ωάρια να μην ανήκουν στην κυοφόρο.

Παναγιώτης Τσιμπούκης 30/01/2016

Πηγή: http://www.protothema.gr/greece/article/549154/sunehos-kerdizei-edafos-i-parentheti-mitrotita-stin-ellada/ (11.9.2016)

Περιπτώσεις μελέτης

 1η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΕΛΕΤΗΣ

«Ο κύριος και η κυρία Παπαδοπούλου, 45 και 40 ετών αντίστοιχα, μετά από 10 χρόνια προσπαθειών με τις μεθόδους της Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής να αντιμετωπίσουν την υπογονιμότητά τους, βρίσκονται στην εξής δυσάρεστη θέση: Η κυρία Παπαδοπούλου είναι έγκυος με δίδυμα στο 2ο μήνα, ωστόσο, από ένα σπάνιο λάθος στην εμβρυο-μεταφορά στο Κέντρο Υπογονιμότητας, τα έμβρυα που κυοφορεί διαγνώσθηκε ότι δεν είναι δικά της, αλλά του ζεύγους George και Ann Johnson Αμερικανών (έγχρωμοι) που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα, που κι αυτοί προσπαθούν 12 χρόνια να αποκτήσουν παιδί. Το ζεύγος Παπαδοπούλου ζητά την άμεση διακοπή της κυήσεως και της εμφύτευσης των δικών τους εμβρύων, ενώ το ζεύγος Johnson ζητά τη συνέχιση της κυήσεως και της απόδοσης σε αυτούς των διδύμων, δηλαδή η κα Παπαδοπούλου να λειτουργήσει ως «δανεική μητέρα». Καλείται η Επιτροπή σας με την απόφασή της να επιλύσει αυτή τη δύσκολη κατάσταση».

2η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΕΛΕΤΗΣ 

«Ο κ. Ιωάννης Αναστασιάδης, 25 ετών, πρώην αθλητής, πάσχει από μια μορφή Ηπατίτιδας την οποία «κόλλησε» από μη προστατευμένη σεξουαλική επαφή. Η ασθένειά του τον υποχρεώνει εδώ και 2 χρόνια να κάνει επίπονη θεραπεία κάθε 2 φορές την εβδομάδα στο Νοσοκομείο του τόπου κατοικίας του και του στερεί τις αθλητικές δραστηριότητές του και την εν γένει φυσιολογική ζωή. Με αίτησή του ζητά τη θεραπεία με βλαστοκύτταρα που προέρχονται από έμβρυα για να «κερδίσει πίσω τη χαμένη του ζωή», όπως ο ίδιος υποστηρίζει στο αίτημά του. Καλείται η Επιτροπή σας να αποφασίσει αν θα του επιτραπεί η νέα δοκιμαστική-πειραματική θεραπεία με εμβρυικά βλαστοκύτταρα ή θα συνεχίσει την ήδη υπάρχουσα θεραπευτική αγωγή».

3η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΕΛΕΤΗΣ 

«Ο κ. Νικόλαος Γεωργίου, 45 ετών, βρίσκεται τετραπληγικός στο κρεβάτι για 15 χρόνια μετά από αυτοκινητιστικό ατύχημα και παρά την περιποίηση της οικογένειάς του ζητά επίμονα από την Ελληνική Δικαιοσύνη να του επιτραπεί ο «αξιοπρεπής θάνατος» με τη χορήγηση φαρμάκου (ευθανασία). Με δεδομένο ότι στη χώρα η νομοθεσία απαγορεύει μια τέτοια πρακτική, καλείται η Επιτροπή σας να γνωμοδοτήσει αν θα πρέπει να του δοθεί το δικαίωμα αυτό ή να απορριφθεί το αίτημά του».

Φανάρας, Β. (2013). Βιοηθικός προβληματισμός στο σχολείο.

Ανάλεκτα Πεμπτουσίας, 13 (Αύγουστος 2013), σσ. 5-7,

http://www.pemptousia.gr/2013/07/o-vioithikos-provlimatismos-sto-schole-2.

Άμβλωση: 10 γυναίκες λένε την προσωπική τους ιστορία
 

από Ειρήνη Λεβεντάκη* | 15 Φεβ 2012

Σπαράσσεται η μνήμη μέσα από τις αφηγήσεις δέκα γυναικών - η καθεμία με διαφορετική ηλικία, από δεκατεσσάρων έως εξήντα ετών - που έχουν κάνει άμβλωση. Όλες με διαφορετική προέλευση και αίσθηση του φοβερού χορού της γονιμότητας. Σε όλες χαράχτηκε κάτι κοινό. Δεν ξέχασαν αυτή την εμπειρία.

Κλεοπάτρα

Η Κλεοπάτρα είναι πολύ θυμωμένη. 'Μ’ έστειλε η μάνα μου, έλεγε όλη την ώρα 'είναι αδύνατον να το κρατήσουμε, δουλεύω μέρα-νύχτα και δεν βγαίνουμε, είσαι μικρή ακόμη, έχεις καιρό να κάνεις όσα θέλεις, θα δεις, ούτε που θα το θυμάσαι…' Καπάκι βρέθηκε και ο Τόλης. Τι δεν μου έταξε … φορέματα, ό,τι θέλω, club, τα καλύτερα, είχε και μια κούρσα φοβερή, πολλά λεφτά. Τα πλήρωσε όλα εκείνος. Τότε νόμιζα ότι ήταν ο άγγελός μου, τώρα, μετά από δυο χρόνια στα δεκάξι μου, πι-στεύω ότι είναι διάβολος. Η Κλεοπάτρα φυσά τον καπνό από το τσιγάρο που ρουφά με μανία, και συνεχίζει: 'Με κορόιδεψε, γίνονται διάφορα τώρα και δεν ξέρω πώς θα ξεμπλέξω. Σταμάτησα το σχολείο, έμενα συνέχεια από απουσίες. Έχω φοβερά νεύρα, φοβερά! Άμα μου τη δώσει μπορώ να πλακώσω στο ξύλο άνθρωπο στο δρόμο. Κάποιες φορές κάθομαι στο σπίτι και κλαίω ασταμάτητα. Ουφ! Βοήθεια! Αν είχα κρατήσει το μωρό τώρα θα ήμουν καλύτερα, είμαι σίγουρη γι’ αυτό. Γιατί το έκανα Θεέ μου; Η μάνα μου τα φταίει όλα'.

Λίτσα

Η Λίτσα έχει κάπως παγερό ύφος, όταν μου λέει: 'Έχω δυο παιδιά, το δεύτερό μου ο Μανώλης βγήκε άρρωστο. Πριν πέντε χρόνια, αφού το τρέχαμε σε χίλιους δυο γιατρούς, στο τέλος μας ανακοίνωσαν ότι έχει αυτισμό. Δεν προλαβαίναμε να το πη-γαίνουμε στα διάφορα. Πότε στον παιδοψυχίατρο, πότε στη λογοθεραπεία, πότε στην ψυχοκινητική. Βέβαια, όπως καταλαβαίνετε, όλα αυτά έχουν και έξοδα. Όταν ο Μα-νώλης ήταν σχεδόν δύο ετών και δεν γνωρίζαμε ακόμα την πάθησή του, είχα μείνει έγκυος. Εκείνη την εποχή ήμουν κουρασμένη, παρότι δεν μπορώ να πω, έχω βοήθεια. Έχω τη μάνα μου, την πεθερά μου, τη γυναίκα για το σπίτι, την κοπέλα για τα παιδιά, ναι, δεν μπορώ να πω. Αλλά πού να φανταστώ τι με περίμενε; Τι να πω; Μήπως με τιμώρησε ο Θεός; Δεν πιστεύω κιόλας! Δεν θέλω να τα σκέφτομαι γιατί με πιάνει απελπισία. Να, επί παραδείγματι, αναρωτιέμαι, αν είχα το τρίτο, τώρα θα είχα δυο χαρές, κι ο Ντίνος μου δεν θα ήταν μόνος του με έναν άρρωστο αδελφό'.

Ελεάνα

Η Ελεάνα είναι καλλιτέχνης. 'Έμεινα έγκυος στην πιο ακατάλληλη στιγμή της ζωής μου. Έτσι τουλάχιστον νόμιζα τότε. Είχα προβλήματα όλων των ειδών. Δεν είχα δουλειά, ανακάλυψα ότι ο άνδρας μου με απατάει συστηματικά με διάφορες. Όταν του ανακοίνωσα ότι είμαι έγκυος, έκανε σαν τρελός. Άρχισε να λέει ότι δεν πιστεύει ότι είναι δικό του. Είχε τους λόγους του βέβαια… Ένιωθα τόσο ανασφαλής, όσο ποτέ στη ζωή μου. Σκεφτόμουν, τι φταίει τώρα αυτό το πλάσμα να γεννηθεί μέσα σε όσα προβλήματα; Πήγαμε λοιπόν και το έριξα. Τα πράγματα όμως δεν καλυτέρεψαν, χειροτέρεψαν τόσο, που κατέληξα με ψυχοφάρμακα. Ο άλλος άρχισε να σηκώνει και χέρι. Κάποια στιγμή δεν άντεχα άλλο, είχα μεγάλο βάρος στην ψυχή μου. Πήγα κι εξομολογήθηκα. Δεν είχα ξαναπάει σε παπά. Ούτε που το φανταζόμουν, εγώ αυτά τα κορόιδευα. Σιγά-σιγά όμως έκοψα τα ψυχοφάρμακα κι έτσι πήρα τη ζωή μου στα χέ-ρια μου, ή μάλλον, την άφησα στα χέρια του Θεού'.

Δανάη

Η Δανάη κοντεύει τα εξήντα. 'Το ξέρω ότι δεν είναι τίποτα σπουδαίο. Ούτε ψυχή έχει τους πρώτους μήνες. Είναι ένα τόσο δα πραματάκι… σιγά! Κάποιοι λένε ότι είναι φόνος. Σιγά! Έλα όμως που τα θυμάμαι όλα. Τόσα πράγματα έχω ξεχάσει, αυτό με τίποτα. Κάθε λεπτομέρεια θυμάμαι. Σαν να βλέπω ταινία. Λέτε να είναι γιατί δεν έκανα παιδιά; Μα αφού δεν ήθελα, τι λέω. Κάποιες στιγμές της ζωής μου σκέφτομαι πώς θα ήταν τώρα, εάν είχα αυτά τα τέσσερα παιδιά. Τέλος πάντων. Με ενοχλεί που δεν μπορώ να τα ξεχάσω. Τα φάρμακα που παίρνω μ’ έχουν βοηθήσει πολύ, δε λέω. Είμαι καλά, αλλά γιατί να μη με βοηθούν στο να ξεχάσω; Εσείς θα ξέρετε κάποιο τρόπο, δεν μπορεί;'

Βούλα

Η κυρία Βούλα είναι πολύ γλυκιά και ταπεινή, μου λέει: 'Είχα τρία αγόρια στην εφηβεία, δεν άντεχα άλλο. Δουλειά και σπίτι και με τον άντρα μου που μόνος του δεν τα κατάφερνε, και είναι και μέσα στη γκρίνια… Μόλις έμαθα ότι είμαι έγκυος, χωρίς να πω τίποτα σε κανέναν, γνωρίζοντας πολύ καλά τι πάω να κάνω, το έριξα. Ήμουν τριάντα εννέα ετών στη μετέπειτα εγκυμοσύνη. Η Μαρία μου έχει σύνδρομο Ντάουν όπως είδατε. Ευτυχώς που πληρώνω κάθε μέρα σ’ αυτήν εδώ τη ζωή'.

(1) Τα ονόματα στις αφηγήσεις αυτές δεν είναι τα πραγματικά, και λεπτομέρειες που θα μπορούσαν να 'φωτογραφίσουν' τα συγκεκριμένα πρόσωπα έχουν σκόπιμα παραλειφθεί, ώστε να τηρηθεί η επαγγελματική δεοντολογία. Οι γυναίκες που μιλούν δεν ζήτησαν ψυχολογική βοήθεια για την άμβλωση, αλλά για άλλα προβλήματα.

* Η Ειρήνη Λεβεντάκη είναι ψυχολόγος.

Πηγή: Iatronet.gr http://www.mama365.gr/167/amvlosh-10-gynaikes-afhgoyntai.html#sthash.SsgrFKbf.dpuf

Διερευνώντας: «Ομαδοσυνεργασία - Υπέρ και κατά»

Υποβοηθούμενη αναπαραγωγή

α) Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία

Η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία, από την εμφάνιση των μεθόδων της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, τήρησε κριτική και καταδικαστική θέση. Η σύνδεση της σεξουαλικής συζυγικής πράξης αποκλειστικά με την τεκνογονία υποχρεώνει την ηθική διδασκαλία της Καθολικής Εκκλησίας να αντιτίθεται στο σύνολο των μορφών της εργαστηριακής γονιμοποίησης.

Η εξωσωματική γονιμοποίηση απορρίπτεται, ακόμη κι όταν οι συμμετέχοντες στη μέθοδο είναι οι σύζυγοι […]. Η εξωσωματική γονιμοποίηση καταδικάζεται ως είδος φόνου της ανθρώπινης ζωής. Η πίστη ότι η ζωή αρχίζει στο περιβάλλον της μήτρας αντιτίθεται στην τεχνική της εξωσωματικής γονιμοποίησης, η όποια απαιτεί αρκετές γονιμοποιήσεις και καταστροφές ανθρώπινων εμβρύων, αφού δεν μεταφέρονται όλα τα έμβρυα στη μήτρα της γυναίκας.

β) Οι Προτεστάντες

Οι Προτεστάντες δεν ακολουθούν ενιαία θέση για το θέμα της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Οι απόψεις των κατά τόπους λεγόμενων εκκλησιών τους, εκφράζονται κυρίως στις κατά καιρούς ανακοινώσεις και εκδόσεις τους και συνήθως απηχούν τις θέσεις των μελών τους. Γενικά, η τεχνητή σπερματέγχυση απορρίπτεται, όταν εφαρμόζεται σε ανύπανδρα άτομα και, συνεπώς, καταδικάζεται και ή δανεική μητρότητα, αφού προϋποθέτει την κυοφορία από γυναίκα έκτος του γάμου.

Οι Προτεστάντες της Ιρλανδίας, με έκθεση τους το 1985 απορρίπτουν την υποκατάστατη μητρότητα, ενώ η έκθεση της πρώην ενωμένης Πρεσβυτεριανής εκκλησίας (ΗΠΑ) και ή έκθεση των Λουθηρανών της Αυστραλίας του 1987 αποδέχονται μόνο την ομόλογη τεχνητή σπερματέγχυση στα πλαίσια του γάμου. Οι Ευαγγελικοί της Γερμανίας εμφανίζουν πιο αυστηρή θέση, αφού αντιτίθενται σε όλα τα είδη της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, θεωρώντας ότι έτσι διασπάται ή οικογενειακή σειρά, καθώς τα παιδιά πρέπει να γεννιούνται από τους φυσικούς τους γονείς. Θεωρείται ότι η παράκαμψη αυτή θα είχε αρνητικές ψυχοσωματικές συνέπειες και επιπλοκές.

Οι Προτεστάντες δεν παρουσιάζουν ξεκάθαρη θέση για την έξω-σωματική γονιμοποίηση, αν και εμφανίζονται με διαλλακτικότερες απόψεις σε σχέση με τους Ρωμαιοκαθολικούς, όταν πρόκειται για την ομόλογη εξωσωματική γονιμοποίηση.

γ) Η Ιουδαϊκή θρησκεία

Η έκτρωση τού εμβρύου, πριν την ανάπτυξη των σαράντα ημερών, δεν αποτελεί κεφαλαιώδες έγκλημα, αν και η πλειονότητα των σύγχρονων ραβίνων την θεωρεί ως παραβίαση τού Νόμου. Άλλοι υποστηρίζουν ότι η απαγόρευση αυτή είναι καθαρά ραββινική.

Αρκετοί ραββίνοι υποστηρίζουν ότι το προ-έμβρυο δεν έχει προσωπικότητα, αλλά αποτελεί «πιθανή ζωή» και καθώς βρίσκεται έκτος της μήτρας δεν απολαμβάνει όσα το έμβρυο που ήδη κυοφορείται και είναι εμφυτευμένο στη μήτρα. Συνεπώς, ή ιατρική διαπίστωση γενετικής ανωμαλίας πριν την ανάπτυξη των σαράντα ήμερών, καθιστά την καταστροφή του εμβρύου επιτρεπτή. […]

Για το θέμα της καταστροφής των υπεραρίθμων περισσευόντων εμβρύων από τη δημιουργία τους εξωσωματικά, η πλειοψηφία των ραββίνων προτείνει να εμφυτεύονται στη μήτρα όσα ακριβώς γονιμοποιούνται. Σαφώς διακινδυνεύεται ή εγκυμοσύνη, καθώς η εμβρυομεταφορά έξι και επτά εμβρύων, καθιστά μία τέτοια διαδικασία επισφαλή. Συνεπώς, δεν επιτρέπεται η ωοληψία περισσοτέρων από τέσσερα, παρόλο πού με την κρυοσυντήρηση των εμβρύων ή άποψη αυτή καθίσταται πλέον συζητήσιμη για τη ραββινική θεολογία.

Η Μουσουλμανική θρησκεία

Το Κοράνιο αποτελεί τη βάση της μουσουλμανικής θρησκείας και συνεπώς οι αναφορές των σύγχρονων μουσουλμάνων θεολόγων λαμβάνονται από σχετικά κεφάλαια (σούρες) και χωρία, πού τονίζουν την ιερότητα της ανθρώπινης ζωής εξ άκρας συλλήψεως. Είναι γνωστό ότι ό μουσουλμανισμός, ως μεταγενέστερη χρονικά θρησκεία από τον ιουδαϊσμό και τον χριστιανισμό, έχει δανειστεί και συμπεριλάβει στη διδασκαλία του απόψεις που συναντώνται, τόσο στη χριστιανική, όσο και στην ιουδαϊκή διδασκαλία.

Η ανθρώπινη ζωή θεωρείται ως δώρο Θεού, έχει την αρχή της στη στιγμή της σύλληψης και δεν αφαιρείται παρά μόνο με τη βούληση του Θεού. Το έμβρυο είναι ζωντανό από το πρώτο του κύτταρο, αρχίζοντας το σχηματισμό του την τέταρτη εβδομάδα και την κίνησή του τον τέταρτο μήνα. Σύμφωνα με τη χαδδιδική παράδοση, ό άγγελος επισκέπτεται το έμβρυο την εκατοστή εικοστή ημέρα (4ος μήνας) και εμφυτεύει το πνεύμα σ’ αυτό. Αυτό συμπίπτει με την αρχή των κινήσεων του εμβρύου.

Στη Σούρα 39:6 αναφέρεται η δημιουργία του εμβρύου στη μήτρα της γυναίκας: «(Ο Θεός) σε δημιουργεί στις μήτρες των μητέρων σου σε στάδια, το ένα μετά το άλλο, σε τρία πέπλα σκοταδιού».

Ή ερμηνεία του χωρίου απηχεί τις απόψεις και γνώσεις της εποχής για την εμβρυολογία, ενώ υπάρχει η αντίληψη ότι ό Θεός αποφασίζει για το ποια έμβρυα θα παραμείνουν στη μήτρα;

«Σούρα 22:5. Και είμαστε ή αιτία για το ποιόν θα αφήσουμε στις μήτρες, για να αναπτυχθεί μέχρι το τέλος»31.

Ή ερμηνεία τού χωρίου επίσης αναφέρεται στη βούληση του Θεού για το ποιο έμβρυο θα γίνει αγόρι και ποιο κορίτσι.

Ή έκτρωση του ορατού εμβρύου αποτελεί φόνο, έκτος εάν αυτό γίνεται για τη σωτηρία της ζωής της μητέρας του, παρόλο πού η ζωή θεωρείται ότι ξεκινά εξ άκρας συλλήψεως.

Ό γάμος στο Ισλάμ θεωρείται ιερή συμφωνία, ένα δώρο Θεού, για τη σωματική ευχαρίστηση των συζύγων και τη διαιώνιση του είδους. Ό Μωάμεθ τόνισε για το γάμο: «Ό γάμος είναι ή παράδοσή μου. Όποιος απορρίπτει την παράδοσή μου δεν έχει θέση μαζί μου». Ο προφήτης του Ισλάμ περιέγραψε το γάμο ως το μισό της θρησκείας πού ίδρυσε, ενώ το υπόλοιπο είναι ό φόβος Θεού. Συνεπώς, ή προσβολή της ιεράς συμφωνίας του γάμου με την βιο-ιατρική τεχνολογία αποτελεί αθέτηση του ισλαμικού νόμου.

Δεν είναι τυχαίο ότι στις περιπτώσεις στείρων ζευγαριών μουσουλμάνοι θεολόγοι παραπέμπουν στους άτεκνους προφήτες Ζαχαρία και ’Αβραάμ (Σούρα 19: 2-7 και 21:89-90), προβάλλοντας την άποψη ότι ή πατρότητα θα πρέπει να αναζητείται με νόμιμο τρόπο και να αναγνωρίζεται ότι μόνο ο Θεός την ελέγχει:

«Σούρα 42: 49-50, Στον ’Αλλάχ ανήκει η εξουσία του ουρανού και της γης. Αυτός δημιουργεί ό,τι επιθυμεί, αυτός παρέχει τη γυναίκα σ’ όποιον θέλει και παρέχει τον άνδρα σ’ όποια επιθυμεί». […]

Συμπερασματικά, η ισλαμική θεώρηση του γάμου, της τεκνογονίας αλλά και της εμβρυολογίας δεν φαίνεται να εμποδίζει την εφαρμογή της ομόλογης τεχνητής σπερματέγχυσης και εξωσωματικής γονιμοποί ησης στους άτεκνους συζύγους. Από τη μελέτη των σχετικών κειμέ νων, τα διλήμματα επικεντρώνονται στην ανθρώπινη ιατρική επέμβα ση σε χώρους και θεσμούς παραδοσιακούς, όπως η αναπαραγωγή στο γάμο, και συνδέονται με την εφαρμογή του ισλαμικού νόμου και την ανάπτυξη ιατρικής δεοντολογίας και ηθικής.

Φανάρας, Β. (2001). Η θεώρηση της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής υπό το πρίσμα ετεροδόξων χριστιανικών ομολογιών και άλλων μονοθεϊστικών θρησκειών. Θεολογία, ΟΒ΄ (72) (τ. 2), σσ. 663-682, στο http://www.ecclesia.gr/greek/press/theologia/index.asp

«Ομαδοσυνεργασία – Μελέτη περίπτωσης»

Υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Θεολογική Θεώρηση

Θεολογική Θεώρηση

Ἡ ἰατρική ἄποψη ὅτι μέχρι τήν 14η ἡμέρα ἀπό τή γονιμοποίηση εἶναι δυνατή καί μή

ἀνήθικη ἡ χρησιμοποίηση τοῦ ἐμβρύου για ἔρευνες καί πειράματα, βρίσκει τήν ὀρθόδοξη χριστιανική ἠθική ἀντίθετη, γιά εὐνόητους λόγους, καθώς τά ἀνθρώπινα ἔμβρυα δέν ἀπολαμβάνουν τά δικαιώματα πού ἔχουν οἱ ἀνθρώπινες ὑπάρξεις, ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς σύλληψης. Ἡ ἴδια ἀντίθεση ἐμφανίζεται ὅταν τό ἔμβρυο ἀντιμετωπίζεται ὡς πιθανό ἀνθρώπινο πρόσωπο «potential human person» καί ὄχι ὡς ἄνθρωπος μέ αἰώνια προοπτική. «Στίς μέρες μας τό ἀνθρώπινο σῶμα προσεγγίζεται ἀπό τήν ἰατρική μέ ἕνα μηχανιστικό τρόπο. Ἡ προσοχή μόνο στο ἀνθρώπινο σῶμα, ἀγνοώντας τήν ψυχοσωματική ὁλότητα συνιστᾶ μία ἀνθρωπολογία ξένη ἀπό τή χριστιανική. Ἡ χριστιανική ἠθική εἶναι προσηλωμένη στό ἀνθρώπινο πρόσωπο.

Ὁ σεβασμός στό ἀνθρώπινο πρόσωπο προϋποθέτει τό σεβασμό τῆς ἐλευθερίας τῆς

ἀνθρώπινης ὕπαρξης καί τήν ἀπουσία ὑλιστικῶν πρακτικῶν». Ὁ σκεπτικισμός λοιπόν δέν ὀφείλεται σε μία μόνιμα ἀρνητική ἤ συντηρητική στάση, ἀλλά στήν ἀναζήτηση τοῦ θελήματος τῆς Θεοῦ, στό σεβασμό τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί τῆς ἱερότητας τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης.

Στούς ὀρθόδοξους χριστιανούς παρέχεται ἡ δυνατότητα τῆς σπουδῆς στή βιβλική καί πατερική παράδοση, γιά τή διατύπωση καί βίωση θέσεων γιά τά καινοφανῆ προβλήματα. Ἡ ἐπιχειρηματολογία τοῦ ὀρθοδόξου χριστιανοῦ ἐπικεντρώνεται στό status τοῦ ἀνθρωπίνου ἐμβρύου καί τήν ἠθική του ὑπόσταση.

Τήν ὕπαρξη τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ Λόγου λίγες ἡμέρες μετά τή σύλληψη, ἀναγγέλλει το κατά ἕξι μῆνες μεγαλύτερο ἔμβρυο, ὁ Τίμιος Πρόδρομος, στή συνάντηση πού εἶχε ἡ Θεοτόκος μέ τήν ἐγκυμονοῦσα Ἐλισάβετ. Μετά τον καθιερωμένο ἀσπασμό, τό βρέφος «ἐσκίρτησεν» στήν κοιλιά τῆς Ἐλισάβετ, ὁ ὁποία ἐπλήσθη μέ Ἅγιο Πνεῦμα καί εἶπε: «εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξί καί εὐλογημένος ὁ καρπός τῆς κοιλίας σου». Διαφαίνεται λοιπόν ἡ ψυχοσωματική ἑνότητα τοῦ σεσαρκωμένου Λόγου ὡς ἐμβρύου καί προσώπου στή μήτρα τῆς Ὑπεραγίας θεοτόκου, καθώς τό ἄλλο ἔμβρυο, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος σκιρτᾶ στήν κοιλιά τῆς μητέρας του καί ἡ Ἐλισάβετ ἀποκαλύπτει ἐν ἁγίῳ Πνεύματι τήν ἐγκυμοσύνη και τόν εὐλογημένο καρπό τῆς Παρθένου Μαρίας.

Ὁ ὑμνογράφος τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου γράφει στήν Α’ Στάση: «Ἄγγελος Πρωτοστάτης

οὐρανόθεν ἐπέμφη εἰπεῖν τή Θεοτόκῳ το Χαῖρε καί σύν τῇ ἀσωμάτῳ φωνῇ σωματούμενόν σε θεωρῶν, Κύριε...» Τά λόγια αὐτά ὑποδηλώνουν τήν ταυτόχρονη σύλληψη τοῦ Θεοῦ Λόγου στή μήτρα τῆς Θεοτόκου. Ἀλλά καί τό τροπάριο τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ («Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό κεφάλαιον») τονίζει τό χρονικό σημεῖο καί την ἀρχή τῆς σωτηρίας ἀπό τή στιγμή τῆς σύλληψης τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ. Ἡ ἀναφορά στήν ψυχοσωματική ἑνότητα τοῦ Θεοῦ Λόγου στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ κατά τή σύλληψη, καθιστᾶ τήν ὀρθόδοξη θεολογία ἀπόλυτη ἀπέναντι στήν ὀντολογική στιγμή τῆς ἐμψυχώσεως τοῦ ἐμβρύου καί στόν ἀπαιτούμενο σεβασμό ὡς ἀνθρώπινο πρόσωπο ἀπ’ αὐτό το χρονικό σημεῖο.

Σημαντικά πατερικά χωρία ἀναφέρονται στή μυστηριακή στιγμή τῆς ταυτόχρονης ἐμψύχωσης τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος κατά τήν σύλληψη καί ἀναμφίβολα ὅσα γράφθηκαν γιά τήν ἐνσάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου και ἐπικυρώθηκαν ἀπό τίς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἀποτελοῦν καί τήν πίστη τοῦ ὀρθόδοξου πληρώματος. Οἱ ἑορτασμοί ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου στίς 25 Μαρτίου, τῆς συλλήψεως τῆς Ἁγίας Ἄννης (γιά τή Θεοτόκο) στις 9 Δεκεμβρίου, τῆς συλλήψεως τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου ὑπό τῆς Ἐλισάβετ στίς 23 Σεπτεμβρίου, δηλώνουν ξεκάθαρα ὅτι ἡ ἀνθρώπινη ζωή ἀρχίζει ἀπό τό σημεῖο αὐτό και ὄχι ἀργότερα, ὅταν δηλαδή τό ἔμβρυο γίνεται ὁρατό, ὅπως πιστεύουν ὁρισμένοι.

Συμπεράσματα

Ἡ καταστροφή τῶν πλεοναζόντων ἐμβρύων στή διαδικασία τῆς ὑποβοηθούμενης ἀναπαραγωγῆς συνιστᾶ τό μεῖζον ἠθικό πρόβλημα γιά τήν ἀποδοχή τῆς πρακτικῆς ἀπό τή χριστιανική ἠθική. Ὡστόσο, οἱ μέθοδοι τῆς ὑποβοηθούμενης ἀναπαραγωγῆς εἶναι δυνατόν νά υἱοθετοῦνται κατά τήν ποιμαντική ἀντιμετώπιση τοῦ προβλήματος στειρότητας και ἀτεκνίας, ὅταν στήν ἐξωσωματική γονιμοποίηση χρησιμοποιεῖται μόνο τό ἀναπαραγωγικό ὑλικό τῶν συζύγων καί δέν δημιουργοῦνται ὑπεράριθμα ἔμβρυα.

Συνοπτικά ἀναφέρουμε τίς θέσεις καί ἀπόψεις πού παρουσιάστηκαν:

α) Τά ἠθικά προβλήματα τῆς ὑποβοηθούμενης ἀναπαραγωγῆς γιά τήν ὀρθόδοξη προσέγγιση τοῦ θέματος δέν συνίστανται στον ἀποχωρισμό τῆς συζυγικῆς πράξης ἀπό την ἀναπαραγωγική ἡ στήν ὑποκατάστασή της στό ἐργαστήριο, ἀλλά ἐπικεντρώνονται στην καταστροφή καί στό μή σεβασμό τῆς ἀνθρώπινης ἐμβρυϊκῆς ζωῆς ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς σύλληψης καί κορυφώνονται μέ τήν καταστροφή τῶν ὑπεραρίθμων δημιουργημένων ἐξωσωματικά ἐμβρύων.

β) Ἡ ὑποβοηθούμενη ἀναπαραγωγή εἶναι δυνατόν νά υἱοθετεῖται, ὅταν χρησιμοποιεῖται μόνον τό ἀναπαραγωγικό ὑλικό τῶν συζύγων καί εἰδικότερα στήν ἐξωσωματική γονιμοποίηση δέν δημιουργοῦνται ὑπεράριθμα ἔμβρυα, πού συνήθως καταστρέφονται μετά ἀπό μία μακρά περίοδο κατάψυξης.

γ) Ἀντίθετα ἡ χρήση σπέρματος δότη ἤ ὠαρίου δότριας δημιουργεῖ ἀνυπέρβλητα

ἠθικά προβλήματα στήν ἀποδοχή τῶν μεθόδων τεχνητῆς ἐτερόλογης σπερματέγχυσης ἤ ἐτερόλογης ἐξωσωματικῆς γονιμοποίησης. Ἐπιπλέον, ὅταν τά προβλήματα κυοφορίας τῆς συζύγου καλεῖται νά λύσει ἡ δανεική-παρένθετη μητέρα, τότε ἡ ἀποδοχή τῶν μεθόδων δέν εἶναι δυνατή.

δ) Ἡ ἐφαρμογή τῆς ἐξωσωματικῆς γονιμοποίησης στόν πειραματισμό καί στίς ἔρευνες στά ἔμβρυα σημαντικά ἠθικά προβλήματα.

ε) Ὑπογραμμίζεται ἡ προτεραιότητα τοῦ συμφέροντος τοῦ παιδιοῦ σέ σχέση μέ ἐκεῖνο τῆς ἀνάγκης ἀποκτήσεως τέκνων ἀπό στείρους γονεῖς. Ἡ ἀπαιτούμενη κοινωνική ἔρευνα γιά τό συμφέρον τοῦ υἱοθετούμενου κατά τη διαδικασία τῆς υἱοθεσίας συνηγορεῖ στην ἄποψη αὐτή. Ἀνάλογη ἀντιμετώπιση θά πρέπει νά ἐμφανίζεται καί στήν ὑποβοηθούμενη ἀναπαραγωγή γιά νά μήν παρατηροῦνται φαινόμενα γέννησης τέκνων ἀπό γονεῖς προχωρημένης ἡλικίας.

στ) Ἡ ἀναζήτηση πνευματικοτέρων ἀπαντήσεων καί θεωρήσεων ἀπό τούς ἀσθενεῖς και ἀπό τούς ἰατρούς-ἐπιστήμονες θα πρέπει να ἀποτελεῖ κύριο μέλημα, καθώς αὐτοί καθορίζουν οὐσιαστικά τό πλαίσιο τῆς ἐπίτευξης τοῦ ἐπιθυμητοῦ στόχου στό ἰατρικό ἐργαστήριο. Στήν ἀναζήτηση λύσεων καί ἀπαντήσεων δεν θά πρέπει νά ἀγνοεῖται τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἠθική σκέψη πού ἀπορρέει ἀπό τήν ἐν Χριστῷ ζωή εἶναι δυναμική και ἡ ἑρμηνεία τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ ἀποτελεῖ ἔργο προσευχῆς,

προσωπικοῦ ἀγῶνα καί πνευματικῆς ἀναζήτησης.

Φανάρας, Β. (2011). «Υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Θεολογική θεώρηση».

Στο περιοδ. Πνευματική Διακονία (Ἱ. Μητροπόλεως Κωνσταντίας - Ἀμμοχώστου),

έτ.4ο (2011), τ. 10, σ. 16-18.

Πηγή: http://www.imconstantias.org.cy/attachments/download/41/Pneumatiki%20Diakonia%2010o.pdf

Σχετικά με τις εκτρώσεις

"Οι άνθρωποι δεν είναι πράγματα. Η ζωή τους δεν πρέπει να θυσιάζεται ενάντια στη θέλησή τους, ακόμη και για χάρη αγαθών σκοπών, όπως η διάσωση της ζωής άλλων ανθρώπων. Ο λόγος που οι άνθρωποι δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως πράγματα ή να χρησιμοποιούνται ως μέσα για ένα σκοπό είναι ότι είναι απαραβίαστοι. Πρόκειται, για να δανειστούμε τη γλώσσα του Καντ, για σκοπούς καθεαυτούς, άξιους σεβασμού. Σε ποιο σημείο αποκτούμε αυτόν το χαρακτήρα του απαραβίαστου; Πότε καθίσταται άξια σεβασμού η ανθρώπινη ζωή; Η απάντηση δεν μπορεί να εξαρτάται από την ηλικία ή το στάδιο ανάπτυξης μιας συγκεκριμένης ανθρώπινης ζωής. Τα βρέφη είναι σαφώς απαραβίαστα και πολλοί λίγοι άνθρωποι θα ανέχονταν την αφαίρεση οργάνων για μεταμόσχευση ακόμη κι από ένα έμβρυο. Κάθε ανθρώπινο ον -καθένας από μας- άρχισε τη ζωή του ως έμβρυο. Αν οι ζωές μας είναι άξιες σεβασμού και άρα απαραβίαστες, απλώς και μόνο χάρη στην ανθρωπινότητά μας, θα ήταν λάθος να θεωρήσουμε ότι σε κάποια νεότερη ηλικία ή προηγούμενο στάδιο ανάπτυξης δεν ήμασταν άξιοι σεβασμού. Όσο δεν μπορούμε να υποδείξουμε μια αποφασιστική στιγμή στο πέρασμα από τη σύλληψη στη γέννηση που να σηματοδοτεί την ανάδυση του ανθρώπινου προσώπου, πρέπει να θεωρούμε ότι τα έμβρυα διαθέτουν το ίδιο στοιχείο του απαραβίαστου με τους πλήρως ανεπτυγμένους ανθρώπους".

Sandel, Μ. (2011). Ενάντια στην τελειότητα: η ηθική στην εποχή της

Γενετικής Μηχανικής, Αθήνα: Αλεξάνδρεια.

Αρχές ορθόδοξης ανθρωπολογίας

• Ὁ Θεός εἶναι (γενικά) δημιουργός καί χορηγός τῆς ζωῆς, καί τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς.
• Ὁ ἄνθρωπος συμμετέχει καί συνεργεῖ στή δημιουργία ἐνεργοποιώντας τό «κατ' εἰκόνα» καί μέ τήν τεκνογονία.
• Ἡ τεκνογονία στόν ἄνθρωπο εἶναι χαρισματική λειτουργία. Ὁ ἄνθρωπος, δημιουργημένος κατ' εἰκόνα Θεοῦ, ἔχει προορισμό νά γίνει Θεός κατά Χάριν, νά ἐνεργοποιήσει τό κατ' εἰκόνα σέ καθ' ὁμοίωσιν Θεοῦ. Ἡ τεκνογονία, δηλαδή, δέν εἶναι μόνο μία βιολογική ἀναπαραγωγή, ἕνας ἁπλός πολλαπλασιασμός τοῦ εἴδους (πρᾶγμα πολύ σπουδαῖο καί σημαντικό κι αὐτό). Ἡ τεκνογονία σκοπεύει δυνητικά στήν υἱοθεσία τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τό Θεό.
• Σέ περίπτωση ἀδυναμίας τοῦ ἀνθρώπου νά τεκνοποιήσει, ἔχουμε πολλές φορές προσφυγή στό Θεό γιά νά θεραπεύσει αὐτή τήν ἔλλειψη. Ἔτσι ἔχουμε τεκνοποιΐα ἀπό στεῖρα ζεύγη μέ τήν ἐπέμβαση τῆς Χάρης τοῦ Θεοῦ.
• Παρ' ὅλη τήν ἰδιαίτερη ἀγάπη καί μέριμνα τοῦ Θεοῦ γιά τό γάμο τῶν ἀνθρώπων, τήν οἰκογένεια καί τά παιδιά φανερώνεται στήν ἁγία Γραφή καί ἰδιαίτερα στήν Καινή Διαθήκη μιά ὑπέρβαση τῶν φυσικῶν οἰκογενειακῶν δεσμῶν ἐν ὄψει τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χριστός ἀναφέρεται ἐπανειλημμένως στή δημιουργία τῆς νέας οἰκογένειας, πού ἔχει τό Θεό ὡς Πατέρα καί μέλη της ὅσους ποιοῦν τό θέλημά Του.

Σταυρόπουλος, Αλ. «Βιοηθική και Ορθόδοξος Εκκλησία»,

λήμμα στην Enciclopedia di Bioetica e Scienza giuridica

Πηγή: http://conferences.ionio.gr/mrbe2014/download.php?f=ams_bioethics_orthodox_church.pdf

«Σχολιασμός επιχειρημάτων»

ΒΑΣΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ επί της ηθικής της Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής (11.1.2006) Ειδική Συνοδική Επιτροπή Βιοηθικής της Εκκλησίας της Ελλάδος

Οι απόψεις μου

Προβλήματα ἐξωσωματικῆς γονιμοποίησης 37) […] οἱ σύγχρονες τεχνικὲς ἐξωσωματικῆς γονιμοποίησης ἐνέχουν ἠθικὲς καὶ πνευματικὲς παραμέτρους τέτοιες ποὺ ἐπιβάλλουν στὴν ᾿Εκκλησία μία ἐπιφυλακτικότητα, ἡ ὁποία στηρίζεται στὰ ἑξῆς τέσσερα σημεῖα· α) ῾Η σύλληψη τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὶς σύγχρονες τεχνικὲς εἶναι ἀσεξουαλική, μὲ τὴν ἔννοια ὅτι εἶναι γυμνὴ ἀπὸ τὴν ἱερότητα, ἀσφάλεια καὶ βεβαιότητα τῆς συζυγικῆς συνευρέσεως. ῾Ο ἄνθρωπος πλέον δὲν γεννᾶται φυσιολογικά, ἀλλὰ «κατασκευάζεται» τεχνητά. β) ᾿Εν ἀντιθέσει πρὸς τὰ ἔμβρυα καὶ τὸ σπέρμα, τὰ ὠάρια πολὺ δύσκολα καταψύχονται. Γι᾿ αὐτὸ καὶ οἱ συνήθεις πρακτικὲς διευκολύνουν τὴν μαζικὴ προκλητὴ ἐξαγωγὴ ὠαρίων, ἡ γονιμοποίηση τῶν ὁποίων ὁδηγεῖ στὸ πρό­βλημα τῶν πλεοναζόντων καὶ κατεψυγμένων ἐμβρύων. γ) Τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ γονιμοποίηση γίνεται ἐκτὸς τοῦ μητρικοῦ σώματος καὶ ἀπουσίᾳ τῶν γονέων δημιουργεῖ ἀπεριόριστες ἐπιλογὲς μὴ φυσικῶν καὶ ἠθικῶς ὑπόπτων γονιμοποιήσεων μὲ ὅσα αὐτὲς συναφῆ προβλήματα συνεπάγονται. δ) ῾Η ἐξωσωματικὴ γονιμοποίηση δίνει τεράστιες δυνατότητες προεμφυτευτικῆς γενετικῆς ἐπεξεργασίας καὶ παρεμβάσεως μὲ ἀνυπολόγιστες συνέπειες. 38) ῾Η ἀσεξουαλικὴ σύλληψη ἀπογυμνώνει τὴν στιγμὴ τῆς ψυχοσωματικῆς ἀρχῆς τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὴν ἀτμόσφαιρα τῆς ἔντονης συζυγικῆς ἀγάπης καὶ ὁλοκληρωτικῆς ψυχοσωματικῆς ἑνώσεώς τους. ῾Ο νόμος τοῦ Θεοῦ ὁρίζει ὁ κάθε ἄνθρωπος νὰ γεννᾶται ἀπὸ ἔκρηξη ἀγάπης καὶ ὄχι μόνον ἀπὸ μηχανικὴ ἕνωση γενετικῶν κυττάρων (γαμετῶν). Τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔχει «τὸ εἶναι δεδανεισμένον» δὲν ἐναρμονίζεται μὲ τὴν ἀπαίτησή του νὰ προσδιορίζει ὁ ἴδιος τὸν τρόπο τῆς ἀρχῆς τοῦ εἶναι του· νὰ ἀποσπᾶ τὴν δημιουργία τῆς ὑπάρξεώς του ἀπὸ τὴν ἀγαπητικὴ σχέση τῶν γονέων καὶ νὰ τὴν μεθοδεύει σὲ ἰατρικὰ ἐργαστήρια μὲ προσωπικὲς προτιμήσεις καὶ ἐπιλογές. 39) ῎Αμεση συνέπεια τῆς ἐξωσωματικῆς γονιμοποίησης εἶναι ἡ δημιουργία «πλεοναζόντων ἐμβρύων». ῾Η ᾿Εκκλησία ἀρνεῖται τὸν ὅρο αὐτόν, γιατὶ δὲν μπορεῖ νὰ δεχθεῖ ὅτι ὑπάρχουν περισσευούμενοι ἄνθρωποι, τὴν τύχη τῶν ὁποίων μάλιστα καθορίζουν κάποιοι τρίτοι. ῾Ο κάθε ἄνθρωπος -καὶ συνεπῶς τὸ κάθε ἔμβρυο- ἔχει τὴν μοναδικότητα τοῦ προσώπου, τὴν ἱερότητα τῆς ἀνεπανάληπτης εἰκόνας τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἀναγκαιότητα τῆς κοινωνίας τῶν ὑπολοίπων μαζί του. 40) Τὰ ἀτυχῶς ἀποκαλούμενα «πλεονάζοντα ἔμβρυα» διατηροῦνται ἐν καταψύξει εἴτε πρὸς μελλοντικὴ χρήση ἀπὸ τοὺς φυσικοὺς γονεῖς, εἴτε πρὸς δανεισμὸ σὲ ἄλλους «γονεῖς», εἴτε γιὰ ἐπιτέλεση ἐπ᾿ αὐτῶν πειραμάτων εἴτε γιὰ νὰ ἀποτελέσουν ἐργαστήρια ὀργανογενέσεως γιὰ τὴν κάλυψη μεταμοσχευτικῶν ἀναγκῶν εἴτε τέλος γιὰ νὰ καταστραφοῦν. Τίποτε ἀπὸ ὅλα αὐτὰ βέβαια ἡ ᾿Εκκλησία δὲν δύναται νὰ ἐπευλογήσει. ᾿Επίσης ἔμβρυα αὐτονομημένα ἀπὸ τὴν διαδικασία τῆς κυοφορίας παραμένουν γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη ἀνθρωπολογία καὶ θεολογία ἀδικαιολόγητα. Κάθε ἔμβρυο ἀποτελεῖ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ ποὺ πρέπει νὰ τῆς δοθεῖ ἡ εὐκαιρία τῆς πρὸς Αὐτὸν ὁμοιώσεως. 41) ῾Η κατάψυξη τῶν ἐμβρύων ὅμως συνδυάζεται καὶ μὲ ἄλλα ἀξεπέραστα προβλήματα. Γιὰ παράδειγμα, πόσο χρόνο εἶναι θεμιτὸ νὰ διατηροῦνται ἔμβρυα στὴν κατάψυξη καὶ τί θὰ γίνει στὴν περίπτωση ποὺ λόγῳ διαζυγίου ἢ θανάτου ἢ κάποιας ἄλλης αἰτίας οἱ γονεῖς δὲν τὰ ἀναζητήσουν; Εἶναι καλύτερο αὐτὰ νὰ καταστραφοῦν ἢ νὰ δωρηθοῦν σὲ κάποιο ἄλλο ζευγάρι; καὶ ποιός εἶναι ὁ ἁρμόδιος νὰ διαλέξει ἀνάμεσα σὲ δυὸ κακὰ τὸ μὴ χεῖρον; 42) ῾Η ἐξωσωματικὴ γονιμοποίηση παρέχει καινοφανεῖς δυνατότητες μὲ ἀπροσδιόριστες ἠθικὲς καὶ κοινωνικὲς συνέπειες. ῎Ετσι γιὰ πρώτη φορὰ ἐμφανίζονται στὸ προσκήνιο οἱ ἰδέες τῆς δωρεᾶς σπέρματος καὶ ὠαρίου, ὅπως ἐπίσης καὶ ἡ προσφυγὴ στὶς ἀναπαραγωγικὲς δυνατότητες τρίτης γυναίκας ὡς πρακτικῶς ἐφικτές. Κάτι τέτοιο μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει στὸ φαινόμενο ἐξασθένησης ἢ καὶ ἀμφισβήτησης τῆς σχέσης γονέως-παιδιοῦ ἢ μὴ ἰσοδύναμης σχέσης τῶν δύο γονέων μὲ τὸ παιδὶ - ἀφοῦ ὁ ἕνας ἐκ τῶν γονέων εἶναι φυσικὸς γονέας καὶ ὁ ἄλλος ἐπέχει θέσιν πατριοῦ ἢ μητριᾶς- ἢ παρεμβολῆς τῆς φέρουσας μητέρας3 στὴν ἱερὴ σχέση τῶν γενετικῶν γονέων μὲ τὸ παιδί, στὴν δημιουργία ἀδελφῶν ἀγνώστων μεταξύ τους, στὸν κίνδυνο ἀγνώστων αἱμομεικτικῶν σχέσεων κ.ἄ. Κάθε μορφὴ ἑτερόλογης γονιμοποίησης στὴν οὐσία προκαλεῖ ὑποβιβασμὸ τῆς ἐννοίας τῆς μητρότητος καὶ τῆς πατρότητος καί, ἐπειδὴ παρεμβάλλει τρίτο πρόσωπο στὴν ἱερὴ διαδικασία τῆς ἀνθρώπινης ἀναπαραγωγῆς - καὶ συνεπῶς τοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου -, ἡ ᾿Εκκλησία δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ τὴν υἱοθετήσει. 43) Στὴν περίπτωση κατὰ τὴν ὁποία μόνον ὁ ἕνας ἐκ τῶν συζύγων συμβάλλει βιολογικὰ στὴν γέννηση τοῦ παιδιοῦ, ἡ περίπτωση ὁμοιάζει μὲ αὐτὴν τῆς υἱοθεσίας, ἀλλὰ διαφέρει κατὰ τὸ ὅτι ὁ ἕνας ἐκ τῶν γονέων εἶναι φυσικὸς γονέας καὶ ὁ ἄλλος ἐπέχει θέσιν πατριοῦ ἢ μητριᾶς. ᾿Αντίθετα, ἡ περίπτωση δανεισμοῦ ἐμβρύου φαίνεται νὰ ὁμοιάζει μὲ αὐτὴν τῆς κλασικῆς υἱοθεσίας. 44) Στὶς περιπτώσεις ποὺ γιὰ αὔξηση τῶν πιθανοτήτων ἐπιτυχίας ἐπιτελεῖται μεταφορὰ περισσοτέρων ἐμβρύων συχνὰ ἐμφανίζεται τὸ ἐνδεχόμενο πολλαπλῆς κύησης. ῾Η προτεινόμενη στὶς περιπτώσεις αὐτὲς «ἐπιλεκτικὴ μείωση τοῦ ἀριθμοῦ τῶν ἐμβρύων» πρὸς ἐπιτυχία τῆς κυοφορίας στὴν οὐσία ἀποτελεῖ καταστροφὴ ζώντων ἐμβρύων ποὺ μὲ κανένα τρόπο ἡ ᾿Εκκλησία δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἀποδεχθεῖ. 45) ῾Η ἑτερόλογη γονιμοποίηση ἐνίοτε παραλληλίζεται μὲ τὴν μοιχεία, διαφέρει ὅμως ἀπὸ αὐτὴν κατὰ τὸ ὅτι δὲν προϋποθέτει ἐξωσυζυγικὴ ἐρωτικὴ σχέση, πράγμα ποὺ ἀποτελεῖ καὶ τὴν κύρια αἰτία τοῦ χαρακτηρισμοῦ τῆς μοιχείας ὡς ἁμαρτίας καὶ ἠθικῆς ἐκτροπῆς. Γιὰ τὸν λόγο αὐτόν, ἡ ᾿Εκκλησία θὰ ἔπρεπε νὰ διατηρήσει μὲν τὶς ἐπιφυλάξεις της ὡς πρὸς τὴν ἑτερόλογη γονιμοποίηση, νὰ ἀποφύγει ὅμως τὴν ἐπιτίμησή της ὡς μοιχείας. 46) ῾Η δυνατότητα κυοφορίας ἀπὸ φέρουσα ἢ ὑποκατάστατη μητέρα μπορεῖ μὲν νὰ ἔχει τὴν θετική της πλευρὰ κατὰ τὸ ὅτι ἐξυπηρετεῖται ἔτσι ἐν ἀγάπῃ ἡ κυοφορία, ἐπειδὴ ὅμως ὁ ἀναπτυσσόμενος σύνδεσμος μὲ τὸ ἔμβρυο κατὰ τὴν κύηση εἶναι οὐσιαστικὸ καὶ ἀναπόσπαστο μέρος ὄχι μόνο τῆς μητρότητος ἀλλὰ καὶ τῆς ἐμβρυϊκῆς ἀνάπτυξης, ἡ μὲν συνέχιση τῆς σχέσεως φέρουσας μητέρας-παιδιοῦ ἀδικεῖ τοὺς γενετικοὺς γονεῖς, ἡ δὲ διακοπή της ἀδικεῖ καὶ τὴν φέρουσα μητέρα, πρὸ πάντων δὲ ἀδικεῖ τὸ παιδί. Γιὰ τὸν λόγο αὐτόν, κυρίως ὅμως ἐπειδὴ ἔτσι διασαλεύεται ἡ οἰκογενειακὴ συνοχή, ἡ ᾿Εκκλησία δυσκολεύεται νὰ ἐπευλογήσει μιὰ τέτοια ἐκτροπὴ ἀπὸ τὴν φυσιο­λογικὴ ὁδό. 47) ῾Η ἐξωσωματικὴ γονιμοποίηση δίνει τὴν δυνατότητα τεκνοποίησης καὶ στὶς ἄγαμες μητέρες. Τὸ γεγονὸς ὅμως αὐτὸ πρέπει νὰ ἀπορριφθεῖ διότι ἀφ᾿ ἑνὸς μὲν ἐξυπονοεῖ γέννηση ἐκτὸς γάμου, ἀφ᾿ ἑτέρου δὲ ἀδικεῖ τὸ παιδὶ κατὰ τὸ ὅτι προγραμματίζει τὴν δίχως πατέρα ἀνάπτυξή του. Στὴν ἴδια κατηγορία καὶ λογικὴ θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ ἐντάξει καὶ τὶς περιπτώσεις γονιμοποίησης μὲ σπέρμα ἀποθανόντος συζύγου ἢ κυοφορίας κατεψυγμένου ἐμβρύου μετὰ τὸν θάνατο τοῦ συζύγου. 48) ᾿Ανάλογα ἰσχύουν καὶ γιὰ τὴν τεκνοποίηση ὑπερηλίκων μητέρων. Οἱ συλλήψεις τέτοιου τύπου ἐπικεντρώνονται στὴν φίλαυτη ἐπιθυμία τῆς μητέρας νὰ ἀποκτήσει παιδί, οἱ προϋποθέσεις συμπαραστάσεως στὴν ἀνάπτυξη τοῦ ὁποίου ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν φύση εἶναι περιορισμένες. Τὸ παιδὶ αὐτὸ θὰ προσφέρει μὲν τὴν χαρὰ τῆς γεννήσεώς του στοὺς γονεῖς του, τὸ ἴδιο ὅμως θὰ ἔχει πολὺ περιορισμένες πιθανότητες νὰ ἀπολαύσει τὴν φυσικὴ παρουσία καὶ καμμία τὴν νεανικὴ ἀκμὴ τῶν γονέων του. Οἱ ἴδιοι οἱ φυσικοὶ νόμοι προσδιορίζουν τὶς παραμέτρους ἀνάπτυξης ἑνὸς ἀνθρώπου. ῾Η τεκνοποίηση ὑπερηλίκων μητέρων ἀποτελεῖ ἐγωιστικὸ μυωπικὸ θέλημα καὶ ἀδικεῖ τὸ νεογέννητο παιδί. 49) ῾Η παρεμβατικὴ γονιμοποίηση δίνει δυνατότητα τεκνοποίησης καὶ σὲ ζεύγη ὁμοφυλοφίλων. ῾Η ᾿Εκκλησία θὰ πρέπει μὲ κάθε τρόπο νὰ ἀντιταχθεῖ σὲ κάτι τέτοιο, διότι ἀποτελεῖ ὄχι ἁπλῶς φυσικὴ ἀνωμαλία ἀλλὰ ἠθικὴ διαστροφὴ μὲ βέβαιες καταστροφικὲς ψυχολογικὲς συνέπειες στὸ παιδὶ καὶ ἀνυπολόγιστες στὴν κοινωνία.

Πηγή: http://www.bioethics.org.gr/03_b.html#5